TEORIA

Dioda próżniowa-dwuelektrodowa lampa elektronowa, w której umieszczone są dwie elektrody:katoda i anoda.Diody stosowane są w detektorach w.cz., urządzeniach prostowniczych.Katody tych lamp żarzone są zazwyczaj pośrednio. Podstawową charakterystyką jest zależność jej prądu anodowego od napięcia katoda i anoda

Trioda-trzyelektrodowa (jednosiatkowa)lampa elektronowa ;oprócz anody i katody. Trioda ma trzecią elektrodę, zwaną siatką sterujacą,która steruje strumieniem elektronów lecących do anody, zgodnie ze zmiennym napięciem doprowadzonym do niej. Dzięki temu jest lampą wzmacniajacą, stosowaną powszechnie we wzmaciaczach i generatorach elektronicznych.

Tetroda-czteroelektrodowa (dwusiatkowa) lampa, mająca oprócz katody i anody siatkę sterujacą i siatkę ekranujacą. Różni się od triody obecnością jeszcze jednej siatki której rola polega na oddzieleniu (ekranowaniu) siatki sterującej od anody; siatka ekranująca ma potencjał dodatni względem katody i nieco mniejszy od potencjału anody.Siatka ekranujaca zmniejsza pojemność przestrzeni anoda-katoda tetrody, wskutek czego zapewnia ona lepsze właściwości wzmacniające w zakresie wielkich częstotliwości.Tetrody strumieniowe można stosować w tym samym celu co pentody.

Pentoda-pięcioelektrodowa (trzysiatkowa) lampa elektronowa mająca oprócz katody i anody siatkę sterujacą, siatkę ekranujacą i siatkę hamujacą.Pentoda różni się od tetrody obecnością siatki hamującej, której rola polega na wyeliminowaniu niepożądanego zjawiska dynatronowego; w zwiazku z tym siatka ta nazywana jest rownież siatką antydynatronową.Lampy te stosowane są do wzmacniania i generacji drgań elektromagnetycznych zarówno małych jak i dużych częstotiwości; zapewniają duże wzmocnienie i dużą sprawność.

Po za wyżej wymienionymi typami lamp istnieją także inne lecz pominę je ze względu na małą przydatność w zastosowaniach audio; heksody, heptody,oktody itd to lampy używane w technice radiowej jako mieszacze, do przemiany częstotliwości itp.

Najczęściej stosowane wzmacniacze lampowe małej częstotliwości można podzielić na:

(1) Wzmacniacze napięcia lub prądu stałego stosowane w układach pomiarowych, rzadziej w urządzeniach elektro-akustycznych.

(2) Wzmacniacze wstępne, np. mikrofonowe, stosowane w celu wzmocnienia małych napięć zmiennych.

(3) Wzmacniacze mocy, których celem jest dostarczenie mocy potrzebnej np. do uruchomienia głośników.

1.2. Wymagania stawiane wzmacniaczom pomiarowym zależą od celu, do którego są stosowane.

Od dobrego wzmacniacza akustycznego wymaga się:

a) minimalnych zniekształceń nieliniowych aż do maksimum obciążenia (termin ,,zniekształcenia nieliniowe" obejmuje częstotliwości harmoniczne oraz częstotliwości powstałe pod wpływem modulacji).

b) liniowej charakterystyki nrzenoszenia w zakresie 10 — 20000 Hz;

c) minimalnego przesunięcia fazowego w zakresie słyszalnych częstotliwości;

d) dobrej charakterystyki impulsowej;

e) małej oporności wyjściowej;

f) dostatecznej rezerwy mocy;

g) poziomu przydźwięku i szumów około 80 dB poniżej mocy znamionowej. Tam gdzie moc wyjściowa jest mała, jak np. w odbiornikach radiowych, wzmacniacz wstępny oraz wzmacniacz mocy stanowią całość. Natomiast w urządzeniach średniej i dużej mocy wzmacniacze wstępne i wzmacniacze mocy stanowią odrębne człony.

1. Rodzaje wzmacniaczy mocy. Wzmacniacze mocy akustycznej można podzielić w zależności od klasy i układu, w którym pracują na: wzmacniacze pojedyncze klasy A, wzmacniacze przeciwsobne klasy 2A, 2AB i 2B. Poza tym można przeprowadzić podział zależnie od tego, czy pracują bez prądu siatki, czy też z prądem siatki. Oznacza się to przez dodanie do symbolu klasy wzmacniacza indeksu 1 lub 2. Indeks 1 odnosi się do wzmacniaczy pracujących bez prądu siatki, natomiast indeks 2 - do wzmacniaczy pracujących z prądem siatki.Na przykład, wzmacniacz oznaczony symbolem 2Ba jest wzmacniaczem przeciwsobnym, pracującym z prądem siatki w klasie 2B.

2. Zasady wyboru układu i lamp wzmacniacza. Znając moc użyteczną można określić układ wzmacniacza oraz dobrać najwłaściwszy typ lamp. We wzmacniaczach małej i średniej mocy, pracujących bez prądu siatki, najczęściej stosuje się pentody, gdyż zapewniają one większą sprawność oraz wymagają mniejszego napięcia sterującego. Natomiast we wzmacniaczach dużej mocy są stosowane również triody, gdyż zezwalają na lepsze wykorzystanie napięcia anodowego przy pracy z prądem siatki.

3. Praca lampy na tle pola charakterystyk anodowych. Pracę lampy najłatwiej jest rozpatrywać na tle pola jej charakterystyk anodowych, które - ogólnie biorąc -jest ograniczone maksymalnym prądem katody Ik oraz związanym z nim prądem Ia max, mocą emisyjną Pa oraz największym napięciem Ua max, jakie można doprowadzić do anody lampy, a ponadto osią współrzędnych Ua i prostą oporności energetycznej Re. Aby uzyskać jak największą moc, należy tak wysterować lampę, aby amplituda wahań jej nacięcia anodowego była jak największa, przy możliwie jak największym prądzie anodowym. Innymi słowy, z punktu widzenia mocy oddawanej przez lampę, decydującą rolę odgrywa stopień wykorzystania napięcia anodowego i maksymalny prąd anodowy, a nie rodzaj lampy i jej parametry (Ka, ra. Są).